Poniżej zamieszczam najbardziej kluczowy, z antropologicznego punktu widzenia, fragment dzieła Giovanni Pico della Mirandoli Oratio de hominis dignitate (Mowa o godności człowieka). Tekst ten jest mojego własnego tłumaczenia. Nie został jeszcze literacko "wypolerowany", więc mogą znaleźć się w nim jakieś błędy językowe. Chciałem jednak być w moim tłumaczeniu jak najbardziej wierny oryginałowi, ale w taki sposób, by nie zniekształcać myśli autora, a więc żeby tłumaczenie nie było formą subtelnej interpretacji, co dość często zdarza się tłumaczom.
WstępPrzeczytałem, wielce czcigodni Ojcowie, w pismach Arabów, że Abdullach Saraceński, zapytany o to, co na tej swego rodzaju scenie świata dostrzega jako najbardziej godne podziwu, odpowiedział, że nic cudowniejszego od człowieka na niej nie widzi. Ze zdaniem tym zgodna jest opinia Merkurego: «Wielkim cudem, o Asklepiuszu, jest człowiek».
